Dom Nadziei im. św. Józefa
zakres pomocy
- Umożliwienie spożycia posiłku oraz dostęp do pomieszczenia kuchennego umożliwiającego samodzielne przygotowanie posiłku i gorącego napoju
- Umożliwienie skorzystania z prysznica, prania i suszenia odzieży
- Zapewnienie informacji o dostępnych formach pomocy, a w razie potrzeby pomoc w jej zorganizowaniu
- Uzyskanie samodzielności życiowej i wyjście z trudnej sytuacji życiowej może być realizowane m.in. przez:
– zajęcia przygotowujące do podjęcia zatrudnienia,
– trening gospodarowania własnym budżetem,
– trening prowadzenia gospodarstwa domowego,
– uczestnictwo w zajęciach centrum lub klubu integracji społecznej
– pomoc psychologa
– pomoc lekarza lub pielęgniarki
– pomoc prawnika
budynek
Dom o którym mowa to dawny dwór, który powstał w czwartej ćwierci XIX wieku. Został zbudowany przez niemieckiego właściciela tutejszego majątku ziemskiego. Od 1926 roku jest własnością Zgromadzenia Sióstr Świętej Elżbiety. W tym miejscu Siostry mieszkały i pracowały w pięknym, dużym ogrodzie otaczającym Dom. Praca sióstr dostarczała pożywienia dla pacjentów szpitala przy ul. Łąkowej w Poznaniu oraz ludzi potrzebujących i ubogich. Niewątpliwie już wtedy, choć nie z nazwy, był domem nadziei dla wielu biednych ludzi.
budynek
Dom o którym mowa to dawny dwór, który powstał w czwartej ćwierci XIX wieku. Został zbudowany przez niemieckiego właściciela tutejszego majątku ziemskiego. Od 1926 roku jest własnością Zgromadzenia Sióstr Świętej Elżbiety. W tym miejscu Siostry mieszkały i pracowały w pięknym, dużym ogrodzie otaczającym Dom. Praca sióstr dostarczała pożywienia dla pacjentów szpitala przy ul. Łąkowej w Poznaniu oraz ludzi potrzebujących i ubogich. Niewątpliwie już wtedy, choć nie z nazwy, był domem nadziei dla wielu biednych ludzi.
być dobrym jak chleb
Jadłodajnia im. Świętej Elżbiety powstała dla ubogich jako dziękczynienie za 100 lat istnienia Zgromadzenia w Prowincji Poznańskiej. Jednak sama działalność związana z wydawaniem żywności osobom ubogim sięga samych początków powstania Zgromadzenia. W latach 90-tych siostra Józefa zapoczątkowała w Poznaniu tradycje organizując rekolekcje i wigilię dla osób bezdomnych i ubogich. Podczas pracy w jadłodajni Siostry poznawały osoby bezdomne, szczególnie stałych bywalców. Słyszały nie jedną historię życia. Nie raz zostały oszukane i nie raz obdarowane kwiatami przez swoich podopiecznych. Od podstaw poznały pewne psychiczne reakcje osób bezdomnych i nauczyły i uczą się z nimi radzić. Słuchać – to podstawa pracy z osobami w kryzysie bezdomności. Czasami nie trzeba nic mówić, wystarczy być. Słuchając życiowych historii, często pełnych niezliczonych tragedii i złych wyborów, Siostry przekonały się, że potrzeby osób bezdomnych są o wiele większe niż talerz zupy.
Bezdomni, Ubodzy, Potrzebujący pomocy
Do jadłodajni przychodziło co raz więcej osób. Siostry z wielkim oddaniem rozpoczęły pracę wydając żywność osobom bezdomnym i potrzebującym. Jednocześnie nawiązywały relacje ze stałymi bywalcami jadłodajni. Ostatni czas pandemii w 2020 roku okazał się przełomowy. Potrzeby osób bezdomnych, którzy nie mogli zostać w domu, bo domu nie mieli, były co raz większe. Pozamykano punkty wydawania odzieży, zamknięto bary w których bezdomny mógł zjeść obiad, na który otrzymał dotację z MOPR-u. Już nie tylko bezdomni przychodzą, ale i Ci, którzy w czasie pandemii stracili pracę, a nawet całe rodziny z dziećmi.
Potrzeby niewątpliwie rosły. Siostry stanęły na wysokości zadania organizując wydawanie żywności na wynos. Potem doszedł punkt wydawania odzieży oraz punkt przedmedyczny. Siostry nawet zaczęły usługi fryzjerskie – pandemia zmieniła wszystko. Nic by się nie udało, gdyby nie ludzie dobrej woli, darczyńcy, wolontariusze, harcerze. To Oni dzielnie pomagali Siostrom służyć tym, którzy domu nie mają.
komu pomagamy
- zapewniamy tymczasowe schronienie Osobom Bezdomnym,
- osobom w trudnej sytuacji życiowej, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości,
- matkom z małoletnimi dziećmi i kobiety w ciąży,
- ofiarom przemocy,
- Uchodźcom z Ukrainy.
dziennik wdzięczności
Wdzięczność przyczynia się do zauważenia dobra w swoim życiu i pozwala odczuwać więcej szczęścia i pozytywnych emocji. W badaniach opublikowanych w 2010 roku wykazano związek wdzięczności z poczuciem bezpieczeństwa, niższym poziomem stresów i agresji. Odczuwanie wdzięczności wspiera poczucie własnej wartości i pewność siebie. Pomaga lepiej spać. Wyciszyć się. I poprawia odporność. Wdzięczność poprawia zdrowie psychiczne i redukuje wiele toksycznych emocji. Aby osiągnąć dobre wyniki badania wykazały, że Dziennik Wdzięczności trzeba sumiennie prowadzić od 18 do 252 dni.
Niech słowa papieża Franciszka wciąż nas umacniają : ”Korzystając z darów Bożej miłości, prośmy Ducha Świętego, aby rozpalał w nas pragnienie spełniania każdego dnia uczynków miłosierdzia co do ciała i co do duszy, abyśmy odpowiadali na tę miłość, niosąc ją najbardziej potrzebującym. Pamiętajmy, że wszystko, co czynimy braciom, czynimy samem Chrystusowi, który w nich jest w Ubogich”.
pomoc duchowa
Bóg przyszedł na świat, żeby go pojednać ze sobą i nam, chrześcijanom, zlecił to jednanie wszędzie tam, gdzie człowiek jest zraniony, odrzucony, prześladowany.
Nawet osoby niewierzące w Boga wiedzą, że oprócz ciała, człowiek ma duszę. Dusza, podobnie jak ciało, potrzebuje pokarmu, opieki, pewnej higieny. Potrzeba kierownika duchowego, osoby, która pomoże odkryć wnętrze, serce, zdolności, umiejętności, pomoże odkryć takiemu człowiekowi jego wartość. Pomoc duchowa oznacza, że będziemy dbać o ducha. Oczywiście nikogo nie zmusimy do odkrywania Pana Boga. Ale w naszym Domu będziemy tak pracować, aby nasz mieszkaniec sam zapytał się kim jest Bóg? Skąd masz tą miłość i radość? Skąd masz siły do życia?
Wszelkie praktyki religijne są ze strony mieszkańców podejmowane dobrowolnie.
- W środy mamy nabożeństwo za przyczyną św. Józefa, patrona domu połączoną z modlitwą różańcową.
- W niedzielna Msza Święta w kaplicy.
- Jest możliwość skorzystania z sakramentów świętych.
- W piątki wspólnie pochylamy się nad Słowem Bożym.
- Udział w rekolekcjach lub dniu skupienia.
pozytywny rozwój
- wsparcie psychologiczne,
- warsztaty,
- korzystanie z terapii uzależnień,
- udział w projektach na rzecz integracji i reintegracji zawodowej i społecznej,
standard obiektu
- Liczba miejsc nie większa niż 20 osób.
- Liczba osób w pomieszczeniach mieszkalnych nie więcej niż 4 osób w jednym pomieszczeniu
- Powierzchnia przypadająca na osobę w pomieszczeniu mieszkalnym: nie mniej niż 4 m2/osobę.
W pomieszczeniach z łóżkami piętrowymi nie mniej niż 3 m2/osobę - Wyposażenie pomieszczeń mieszkalnych
Pomieszczenia mieszkalne mają co najmniej 1 okno, zapewniają swobodny dostęp do łóżek wyposażonych w materac i komplet pościeli (tj. poduszkę, koc, prześcieradło i pokrycie na koc) oraz dostęp do szafy. - Sanitariaty:
Pomieszczenia sanitariatów zapewniające stały dostęp do bieżącej ciepłej i zimnej wody oraz gwarantujące możliwość przeprowadzenia zabiegów higienicznych.
– urządzenie natryskowe – 5,
– wanna – 2,
– miska ustępowa – 5,
– pisuar – 3,
– umywalka – 8. - Kuchnia do sporządzania indywidualnych posiłków.
Wydzielone pomieszczenie do samodzielnego przygotowywania posiłków wyposażone w co najmniej jedną kuchenkę i lodówkę oraz szafki kuchenne - Jadalnia/świetlica
Pomieszczenie do spożywania posiłków, które poza porami posiłków może pełnić funkcję świetlicy lub sali spotkań grupowych. Telewizor - Szklany ogród zielony – wyposażony w telewizor, fotele, maszynę do kawy, herbaty…
- Pralnia i suszarnia
Pomieszczenie na pralnię i suszarnię, pralnia wyposażona jest w 3 pralki i jedną suszarkę elektryczną. - Pomieszczenie biurowe – wydzielone, osobne.
- Magazyny: odzieży, bielizny, pościeli, środków chemicznych, żywnościowe.
- Pokój spotkań indywidualnych – wydzielone pomieszczenie do spotkań indywidualnych
- Pracownia komputerowa – wydzielone pomieszczenie lub jego część, wyposażone w komputer z dostępem do Internetu.
- Kaplica – jest ogólnodostępna, w niedziele i święta możliwość uczestniczenia we Mszy Świętej.